چرا باید در مصرف ویتامین B2 احتیاط کرد ؟
ویتامین B2 یا همان ریبوفلاوین یکی از ۸ ویتامین در گروه ویتامین های B است که مانند ویتامین B1 و ویتامینB6 برای سلامتی انسان بسیار ضروری است. این ماده ی مفید را می‌توان در غلات، سبزیجات و لبنیات پیدا کرد. این ویتامین به تجزیه و جترکیبات مغذی غذایجذب سایر مواد مغذی و حفظ بافت ها بدن بسیار اهمیت دارد .
ویتامین B2 را بهتر بشناسید:
- ویتامین B2 یک ویتامین محلول در آب است؛ تمام ویتامین‌ها یا محلول در آب هستند یا محلول در چربی. ویتامین های محلول در آب از طریق جریان خون به سراسر بدن منتقل می شوند و هر مقداری از آن ها که در بدن مصرف نشود، از طریق ادرار از بدن خارج می شود.
- افراد باید هر روز ویتامین B2 مصرف کنند! زیرا بدن فقط میتواند مقادیر کمی را ذخیره کند. و منابع این ویتامین به سرعت در بدن مصرف می شوند.
- این ویتامین، بیشتر در روده کوچک جذب می‌شود.
- ویتامین B2 به طور طبیعی در بعضی از مواد غذایی وجود دارد؛ به بعضی دیگر به صورت مصنوعی اضافه می‌شود و می‌توان آن را به عنوان مکمل نیز استفاده کرد.
وظیفه ویتامین B2 در بدن چیست؟
ویتامین B2 عملکردهای زیادی در بدن شما دارد؛ کمک کردن به تجزیه پروتئین‌ها، چربی‌ها و کربوهیدرات‌ها بخش از این عملکردهاست. این ویتامین در حفظ انرژی بدن نیز نقش اساسی دارد. برخی دیگر از تاثیرات این ویتامین در بدن به شرح زیر است:
- حفظ غشاهای مخاطی در دستگاه گوارش
- حفظ سلامت کبد
- تبدیل تریپتوفان به نیاسین، یک اسید آمینه
- کمک به حفظ سلامتی چشم، عصب‌ها، ماهیچه‌ها و پوست
- جذب و فعال سازی آهن، اسیدفولیک و ویتامین های B1 ، B3 و B6
- تولید هورمون‌هایی که در غدد فوق کلیوی تولید می‌شوند
- جلوگیری از ایجاد آب مروارید در چشم‌ها
- رشد جنین، به ویژه در مناطقی که کمبود ویتامین B2 شایع تر است.
ویتامین B2 در چه مواد غذایی یافت می‌شود؟
- گوشت سفید و گوشت قرمز: ماهی، گوشت گاو، گوشت گوسفند، گوشت مرغ، گوشت بوقلمون، جگر و قلوه
- لبنیات: شیر، ماست، دوغ، کره
- میوه و سبزیجات: کلم بروکلی، جوانه، اسفناج، آووکادو، فلفل قرمز، جعفری، کدو تنبل، نخودفرنگی، لوبیا، مارچوبه، سیب زمینی، قارچ
- آجیل و مغزها: مویز، پسته
- نان: نان‌های سبوس دار، نان غنی شده، سبوس گندم، مخمر
نیاز بدن به ویتامین B2 چقدر است؟
این ویتامین هم مانند سایر ویتامین‌ها، باید بخشی از برنامه و رژیم غذایی باشد. البته مانند سایر مواد غذایی نباید در مصرف آن زیاده روی کرد. طبق گفته دانشگاه ایالتی اورگان، میزان توصیه شده‌ی دریافت روزانه ی ویتامین B2 برای مردان در سن ۱۹ سال و بالاتر ۱.۳ میلی گرم در روز و برای خانم‌ها، ۱.۱ میلی گرم در روز است . در دوران بارداری، زنان باید روزانه ۱.۴ میلی گرم و در هنگام شیردهی، ۱.۶ میلی گرم در روز ویتامین B2 مصرف کنند.
علائم و خطرات کمبود ویتامین B2 در بدن:
کمبود ویتامین B2 در رژیم عذایی یک خطر قابل توجه محسوب می‌شود! زیرا بدن انسان به طور مداوم این ویتامین را دفع می‌کند و این ویتامین در بدن ذخیره نمی‌شود. فردی که کمبود ویتامین B2 دارد، معمولا دچار کمبود سایر ویتامین‌ها نیز خواهد بود. کمبود این ویتامین به ۲ طریق اتفاق می‌افتد.
- کمبود اولیه ریبوفلاوین، وقتی اتفاق می‌افتد که در رژیم غذایی فرد به میزان کافی ویتامین B2 وجود نداشته باشد.
- کمبود ثانویه ریبوفلاوین به دلایل دیگری اتفاق می افتد؛ مثلا به این دلیل که روده‌ها نمی توانند این ویتامین را به درستی جذب کنند، یا بدن توانایی استفاده از آن را ندارد، یا به دلیل این که این ویتامین را به سرعت دفع می‌کند.
از کجا بفهمیم کمبود ویتامین B2 داریم؟
بهتر است با آزمایش دادن، از مقدار این ویتامین در بدن مطلع شوید. اگر هرکدام از نشانه های زیر را دارید هم میتواند نشانه‌ای از کمبود این ویتامین باشد. این نشانه ها بیشتر در نواحی لب و دهان هستند و گاچی به صورت مشکلات پشمی هم بروز میکنند.
- مشکلات لب و دهان: زخم دهان، زخم یا تورم گوشه لب‌ها، ترک خوردن لب، ملتهب یا متورم شدن لایه ی درونی دهان
- مشکلات پوست: خشکی پوست، اگزمای اسکروتال
- مشکلات چشمی: حساسیت به نور زیاد، خارش، خون ریزی
عوارض مصرف ویتامین B2:
به طور معمول، ویتامین B2 بی خطر محسوب می‌شود. مصرف بیش از حد این ویتامین بسیار کم اتفاق می‌افتد؛ زیرا بدن میتواند تا حدود ۲۷ میلی گرم ویتامین B2 جذب کند و مقادیر اضافی را از طریق ادرار بصورت کامل دفع کند. با این حال، قبل از مصرف هرگونه مکمل با مشاور سلامتی خود مشورت کنید! به خصوص که این ویتامین می‌توانند با سایر داروها تداخل دارویی داشته باشند. مکمل‌ها می‌توانند با سایر داروها واکنش دهند و مکمل های B2 ممکن است بر روی برخی از داروهای دیگر مانند داروهای ضد کلرژیک و تتراسایکلین تأثیر منفی بگذارد و تداخل دارویی ایجاد کنند. داروهایی که ممکن است با ریبوفلاوین یا همان ویتامین B2 در بدن تداخل داشته باشند عبارتند از:
- داروهای ضد افسردگی، مانند ایمی پرامین یا توفرانیل
- برخی از داروهای ضد درد، مانند کلرپرومازین یا تورازین
- متوترکسات، مورد استفاده در سرطان و بیماری‌های خود ایمنی مانند آرتریت روماتوئید
- فنیتوئین یا دیلانتین برای کنترل تشنج استفاده می‌شود.
- پروبنسید، برای نقرس
- دیورتیک‌های تیازیدی
مرکز پزشکی دانشگاه مریلند ( UMM ) گزارش کرده است که وجود مقادیر بسیار زیاد ویتامین B2 در بدن ممکن است منجر به خارش، بی حسی، سوزش یا تیر کشیدن، زردی یا نارنجی شدن ادرار و حساسیت به نور شود. برای جلوگیری از عدم تعادل گروه ویتامین های B، آن ها توصیه میکنند در صورت نیاز، از مکمل های حاوی ویتامین B استفاده کنید.
