نوزادان زندگی طولانی‌ای نداشته‌اند که آنها را غمگین کند، اما این به معنای آن نیست که نمی‌توانند افسردگی را تجربه کنند. بسیاری از متخصصان بهداشت روان بر اساس مطالعات موردی و تجربیات بالینی معتقدند که نوزادان نیز می‌توانند دچار افسردگی شوند.
در حالی که ممکن است نوزادان دچار افسردگی شوند، این اتفاق چندان رایج نیست. طبق برآوردها، تقریباً یک نوزاد از هر ۴۰ نوزاد علائم افسردگی را نشان می‌دهد.
در این مقاله از مجله اکالا بلاگ، به برخی از علائم افسردگی در نوزادان و برخی از علل احتمالی آن می‌پردازیم. همچنین بررسی می‌کنیم که والدین و مراقبان در صورت مشاهده علائم افسردگی در نوزادان خود چه کاری می‌توانند انجام دهند.
علائم افسردگی در نوزادان
سلامت روان نوزاد شامل توانایی کودک در ابراز احساسات و ارتباط با اطرافیان است. از نقاط عطف مهم اجتماعی می‌توان به آرام شدن هنگام در آغوش گرفته شدن و لبخند زدن در پاسخ به توجه مراقبان اشاره کرد.
با رشد و نمو نوزادان، آنها ممکن است روزهایی را داشته باشند که رفاه اجتماعی و عاطفی کمتری نشان دهند و بهانه‌گیری، غمگینی یا تعامل آنها افزایش یابد، اما این حالت معمولا گذراست. برای مثال، اگر یکی از والدین به سر کار برگردد یا نوزاد احساس خوبی نداشته باشد، ممکن است برای چند روز شاهد ابراز بیشتر غمگینی یا بهانه‌گیری باشید.
در حالی که همه کودکان روزهایی را خواهند داشت که از نظر اجتماعی یا عاطفی کمتر درگیر هستند، دوره‌های طولانی‌تر بهانه‌گیری یا گوشه‌گیری ممکن است نشانه مشکلی باشد. یکی از راه‌های اصلی برای تشخیص افسردگی در نوزادان، نشاط عاطفی آن‌هاست. برای سنجش این مورد، از خود سوالات زیر را بپرسید:
- آیا به نظر می‌رسد نوزادم گوشه‌گیر است و شاید مدام به نقطه‌ای خیره می‌شود؟
- آیا حالت چهره‌ی نوزادم غمگین به نظر می‌رسد (کمتر لبخند می‌زند)؟
- آیا نوزادم طیف گسترده‌ای از احساسات را نشان می‌دهد؟
- آیا برقراری ارتباط اجتماعی با نوزادم دشوار است؟
- آیا نوزادم ساکت و کم‌تحرک است؟
برخلاف تصور، گریه کردن لزوماً نشانه نوزادی افسرده نیست. در واقع، یک نوزاد افسرده ممکن است به خاطر گریه نکردن یا بهانه‌گیری نکردن، به عنوان یک نوزاد «خوب» شناخته شود. اگرچه شخصیت و خلق و خوی نوزادان به طور طبیعی متفاوت است، اما اگر این رفتار نشان‌دهنده تغییری نسبت به رفتار طبیعی فرزند شما باشد، می‌تواند نشانه‌ای از افسردگی باشد.
شما به عنوان والد، فرزندتان را بهتر از هر کسی می‌شناسید. اگر فرزندتان احساسات کمتری نشان می‌دهد، دچار مشکل در غذا خوردن یا خوابیدن می‌شود و بهانه‌گیرتر از حد معمول است، بهتر است زودتر اقدام کنید.
بیشتر بخوانید: زیاد در آغوش گرفتن نوزاد خوب است یا بد؟
علل افسردگی در نوزادان
در گذشته، بسیاری بر این باور بودند که نوزادان و حتی کودکان خردسال قادر به تجربه افسردگی نیستند. با این حال، در سال‌های اخیر، دانشمندان و پزشکان به این نتیجه رسیده‌اند که افسردگی در دوران کودکی نه تنها امکان‌پذیر است، بلکه ممکن است از آنچه قبلاً تصور می‌شد، بسیار شایع‌تر باشد.
علل دقیق افسردگی در نوزادان به طور کامل شناخته نشده است، اما چندین دلیل احتمالی وجود دارد که شبیه به عوامل افسردگی در سایر دوره‌های کودکی است و ممکن است ترکیبی از آنها باعث افسردگی شود:
- شیمی مغز: عدم تعادل در مواد شیمیایی مغز، مانند سروتونین و نورآپی‌نفرین، می‌تواند در ایجاد افسردگی نقش داشته باشد.
- عوامل محیطی: عوامل محیطی مانند فقر، سوء استفاده و بی‌ثباتی خانوادگی می‌تواند خطر ابتلا به افسردگی را در نوزادان افزایش دهد.
- ژنتیک: سابقه خانوادگی افسردگی می‌تواند خطر ابتلا به این بیماری را در نوزادان افزایش دهد.
- سلامت روان والدین یا مراقبان: اگر یکی از والدین یا مراقبان افسرده باشد، احتمال افسردگی در نوزاد بیشتر است.
از آنجایی که نوزادان بخش زیادی از احساسات خود را از اطرافیان یاد می‌گیرند، اگر پدر یا مادر افسرده باشد، احتمال افسردگی در نوزاد بیشتر است. همچنین، نوزادانی که در خانه‌های فقیر یا پر از سوء استفاده بزرگ می‌شوند، در معرض خطر بیشتری قرار دارند.
تشخیص افسردگی در نوزادان
تشخیص علائم احتمالی افسردگی مهم است. با این حال، اگر نوزادی برخی از علائم خلق و خوی پایین را نشان دهد، لزوماً به معنای افسردگی بالینی نیست.
- الگوهای عاطفی و رفتاری باید تغییری نسبت به حالت معمول کودک باشد.
- خلق و خوی افسرده یا بهانه‌گیر باید هر روز، برای بیشتر ساعات روز، به مدت دو هفته وجود داشته باشد.
- علائم افسردگی باید در بیش از یک فعالیت و در بیش از یک رابطه دیده شود.
- علائم باید باعث ناراحتی کودک، اختلال در عملکرد او و/یا ممانعت از رشد او شود.
- علائم نباید ناشی از یک بیماری عمومی، دارو یا سم محیطی باشد.
نوزادانی که علائم افسردگی را نشان می‌دهند، ممکن است در بزرگسالی بیشتر در معرض افسردگی و سایر مشکلات سلامت روان قرار داشته باشند. در صورت مشاهده نشانه‌های افسردگی در فرزندتان، برای دریافت مشاوره و گزینه‌های درمانی با یک متخصص صحبت کنید.
بیشتر بخوانید: دلایل مهم عرق کردن نوزاد؛ تشخیص و درمان آن
درمان افسردگی در نوزادان
اگر فرزند شما فقط چند روز است که این علائم را نشان می‌دهد، ممکن است صرفا در حال گذراندن دوره ناراحتی کوتاهی به دلیل نبود شما باشد و به محض عادت کردن به روال عادی، این علائم به سرعت برطرف شوند. تغییرات می‌توانند باعث ایجاد استرس شوند. استرس ممکن است بر رفتار نوزاد تاثیر بگذارد، اما لزوماً به معنای بیماری روانی نیست.
اگر مشکلات نوزاد شما همچنان ادامه داشت، می‌توانید با یک روان‌درمانگر والد-نوزاد یا متخصص بهداشت روان دیگری که با کودکان خردسال کار می‌کند، وقت ملاقات بگذارید. اگرچه برای کودکان به این سن دارو و روان‌درمانی تجویز نمی‌شود، یک روان‌درمانگر می‌تواند با شما همکاری کند تا نیازهای فرزندتان را بهتر درک کنید و آنها را برآورده سازید تا او در محیط خود احساس امنیت کند.
موسیقی درمانی و ماساژ نوزاد نیز ممکن است گزینه‌های مناسبی برای کمک به کاهش علائم افسردگی باشند.
مداخلات در دوران کودکی اولیه
از آنجایی که محیط خانواده بخش مهمی از رشد نوزاد است، درمان باید شامل کودک و مراقبان او باشد. مجموعه‌ای از درمان‌ها برای نوزادان و خانواده‌ها در دسترس است. مهم است که خانواده‌ها به درمانی دسترسی پیدا کنند که متناسب با نیازهای منحصر به فرد و فرهنگ آنها باشد و شواهدی از اثربخشی آن وجود داشته باشد.
خدمات مداخله زودهنگام حرفه‌ای می‌تواند نقش مهمی در محافظت از سلامت روان کودک و مراقبان او داشته باشد. با پزشک متخصص کودک خود صحبت کنید تا در مورد برنامه‌ها و خدمات موجود اطلاعات بیشتری کسب کنید.
سوالاتی که باید پرسید
- والدین هنگام دسترسی به خدمات بهداشت روان، سوالات زیر را بپرسید:
- چه نوع تحصیلات و مجوزی دارید؟
- چگونه نیازهای فرهنگی خانواده‌ی ما را برآورده می‌کنید؟
- چه آموزش/تجربه‌ای در حمایت از نیازهای خانواده‌ها و نوزادان دارید؟
- رویکرد شما برای کار با خانواده‌ها چیست؟
- درمان در کجا انجام خواهد شد؟
- از کدام برنامه‌ها و خدمات مبتنی بر شواهد استفاده می‌کنید؟
به خاطر داشته باشید که هر ارزیابی و درمانی برای افسردگی در دوران کودکی اولیه باید دوطرفه باشد، به این معنی که والدین به طور فعال در مداخله مشارکت داشته باشند. شما متخصص فرزند خود هستید و بیشترین تاثیر را بر رشد اجتماعی و عاطفی او دارید.
مقابله با افسردگی نوزادان
درک احساسات نوزاد هرگز کار ساده‌ای نیست و مطرح کردن احتمال افسردگی می‌تواند این چالش را حتی دشوارتر کند. به هر حال، نوزادان قادر نیستند خلق و خوی خود را به زبان بیاورند و احساسات یا تجربیات خود را توصیف کنند.
تماس فیزیکی و تعاملات کلامی هنگام مواجه شدن کودک با علائم افسردگی بسیار مهم است. به کودک خود و آنچه در راستای رشد ذهنی و جسمی او انجام می‌دهد، علاقه نشان دهید. محرک‌های فیزیکی مانند اسباب‌بازی، کتاب‌های تصویری مناسب سن و بازی با سایر کودکان در خانه نیز مفید هستند.
بازی زبان کودکان است. تشویق فرصت‌هایی برای بازی به رهبری کودک یکی از ساده‌ترین و قدرتمندترین مداخلاتی است که والدین می‌توانند به صورت رایگان در خانه انجام دهند.
سلامت روان والدین
یکی از بهترین راه‌ها برای مقابله با افسردگی نوزاد به‌عنوان والد یا مراقب، برداشتن گام‌هایی برای محافظت از سلامت روان خودتان است، که شامل دریافت کمک در صورت ابتلا به افسردگی یا مقابله با افسردگی پس از زایمان می‌شود.
افسردگی والدین، یک عامل خطر جدی برای رشد اجتماعی و عاطفی کودک است و دریافت کمک مناسب برای والدین اغلب به طور قابل توجهی سلامت روان کودک را بهبود می‌بخشد.
اگر به این فکر می‌کنید که ممکن است دچار افسردگی پس از زایمان یا اضطراب پس از زایمان شده باشید، فوراً با متخصص زنان و زایمان خود وقت ملاقات تنظیم کنید. درمان‌هایی در دسترس هستند که می‌توانند به شما کمک کنند احساس بهتری داشته باشید.
مراقبت از نوزاد به معنای مراقبت از سلامت جسمی و همچنین سلامت عاطفی اوست. اگر به افسردگی نوزاد خود مشکوک هستید، با متخصص اطفال او صحبت کنید. علاوه بر کمک به فرزندتان، باید اطمینان حاصل کنید که از سلامت روان خودتان نیز مراقبت می‌کنید، به خصوص اگر علایمی از افسردگی پس از زایمان را تجربه می‌کنید.
منبع:
من سورین صیادی هستم و از بچگی تقریباً تمام وقت آزادم را صرف دیدن فیلم و سریال (و گاهاً انیمه) کردم! بیشتر به ژانرهای اکشن، جنایی و هیجان‌انگیز علاقه دارم، اما ژانرهای دیگر را هم دنبال می‌کنم.
خیلی خوشحالم که می‌توانم این لذت بزرگ از زندگی را با دیگران به اشتراک بگذارم و فیلم و سریال‌های مورد علاقه‌ام را به شما معرفی کنم.
