نقد فیلم «Alien: Romulus»؛ اوج وحشت در جهنمی فضایی
پس از گذشت نزدیک به نیم قرن، فرانچایز افسانه‌ای «بیگانه» با فیلم جدیدی به نام «بیگانه: رومولوس» به کارگردانی فدی آلوارز به دنیای سینما بازمی‌گردد. این فیلم که هفتمین قسمت از این مجموعه محبوب است، با توجه به سابقه درخشان سری، انتظارات بالایی را در میان طرفداران ایجاد کرده است.
با همراه باشید تا در این مقاله از بخش فرهنگ و هنر در مجله اکالا، به نقد و بررسی فیلم بیگانه: رومولوس (Alien: Romulus) بپردازیم.
«بیگانه: رومولوس» با صحنه‌های ترسناکی که مو بر تن آدم سیخ می‌کند، به این فرنچایز پرطرفدار جان دوباره‌ای بخشیده است. فده آلوارز، کارگردان این فیلم، با خلق یک اثر مهیج و ترسناک، بهترین المان‌های علمی-تخیلی و وحشت را به زیبایی در هم آمیخته است.
اگرچه پایان فیلم و سرنوشت شخصیت‌ها چندان غافلگیرکننده نیست و داستان‌پردازی چندان پیچیده نیست، اما این جزئیات در سایه فضاسازی ترسناک و هیجان‌انگیز فیلم گم می‌شوند. آلوارز به خوبی می‌داند که مخاطب چه می‌خواهد و با استفاده از صحنه‌های ترسناک و دلهره‌آور، به هدف خود می‌رسد.
بزرگترین ایراد فیلم، حملات پی در پی آن است. فیلم با چندین پایان‌بندی بازی می‌کند، در حالی که هر کدام از آن‌ها می‌توانست به تنهایی کافی باشد.
فیلم بیگانه: رومولوس (Alien: Romulus)
- سال تولید: ۲۰۲۴
- کارگردان: فده آلوارز
- نویسنده: دن اوبانن، رونالد شوست، فده آلوارز
- بازیگران: کیلی اسپینی، دیوید جانسون، آرچی رنو
- ژانر: ترسناک، علمی تخیلی، هیجان انگیز
- امتیاز (IMDB): ۷.۲
- مدت زمان فیلم: ۱ ساعت و ۵۹ دقیقه
- گروه سنی: R
داستان
داستان «بیگانه: رومولوس» بیست سال پس از وقایع اولین فیلم «بیگانه» رخ می‌دهد و ما را به یک سیاره‌ای معدنی و دورافتاده که تحت استعمار شرکت ویلند-یوتانی است، میبرد. شخصیت اصلی فیلم، رین (با بازی کیلی اسپینی)، دختری جوان است که در این سیاره برای آزادی از قرارداد طاقت‌فرسای کاری خود تلاش می‌کند.
در حالی که رین از شرایطش به شدت ناامید شده، متوجه می‌شود که سهمیه کاری‌اش افزایش یافته و ناچار است سال‌های بیشتری را در همان معادنی بگذراند که والدینش در آن جان خود را از دست داده‌اند. تنها همدم او در این وضعیت دشوار، اندی (با بازی دیوید جانسون)، برادر رباتش است که به تدریج دچار نقص‌های فنی می‌شود.
رین با گروهی از دوستان جوان فضاپیما آشنا می‌شود که برای فرار از این زندگی طاقت‌فرسا نقشه‌ای در سر دارند. آن‌ها موفق به پیدا کردن یک ایستگاه فضایی متروکه با محفظه‌های خواب زمستانی شده‌اند و تنها کافی است به آنجا برسند تا به سیاره‌ای به نام ایواگا بگریزند؛ جایی که رین می‌تواند برای اولین بار خورشیدی را که همیشه در رویاهایش تصور می‌کرده، ببیند.
بیشتر بخوانید: معرفی و بررسی مینی‌سریال سلب مسئولیت (Disclaimer)
رین و اندی به همراه تایلر، کی، بیورن و ناوارو، به سمت ایستگاه فضایی متروکه حرکت می‌کنند، غافل از اینکه این سفینه، با نام «رومولوس»، همان سفینه کمپانی ویلند یوتانی است که موجودات بیگانه زنومورف را میان وقایع فیلم‌های «بیگانه (۱۹۷۹)» و «بیگانگان (۱۹۸۶)» گرفتار کرده بود.
با رسیدن به رومولوس، اعضای گروه متوجه می‌شوند که این کشتی پر از موجودات فضایی قاتل است و خدمه قبلی سرنوشت شومی داشته‌اند. حالا، رین، اندی و بقیه اعضای گروه باید برای زنده ماندن در برابر این موجودات مرگبار و همچنین دخالت‌های کمپانی قدرتمند ویلند یوتانی، دست و پنجه نرم کنند.
وحشتی وصف‌ناپذیر در جهنمی تنگ و تاریک
«بیگانه: رومولوس» از احساس ناامیدی به عنوان یک محرک واقعی استفاده می‌کند. کلونی، دنیایی تاریک و کثیف است که زیر سلطه ستم اقتصادی قرار دارد. اینجا خبری از آینده سفید، براق و خوش‌بینانه «استار ترک» نیست. فده آلوارز بر طراحی صنعتی و خشن این فرنچایز تاکید دارد؛ در این فضا، همه چیز زشت، مکانیکی و وحشت‌زا است.
کلونی یک گودال تاریک و کثیف از ستم اقتصادی است. این آینده سفید و پاک و خوش بینانه استار ترک نیست. آلوارز، بر طراحی تولید صنعتی این فرانچایز تاکید می کند. اینجا هیچ چیز براق یا صاف وجود ندارد. همه چیز زشت، مکانیکی و ترسناک است.
کسانی که از فضای بسته می‌ترسند، هنگام خزیدن شخصیت‌ها در فضاهای تنگ و محدود، لرز خواهند کرد. حس خفقان و گرفتاری رین به شدت به تماشاگر منتقل می‌شود.
شخصیت‌ها در موقعیت‌های آزاردهنده‌ای قرار می‌گیرند که هیچ سرنخی از اتفاقات پیرامون خود ندارند. این یعنی موجودات خطرناک می‌توانند در هر لحظه و از هر جایی به آن‌ها حمله کنند. آلوارز به طرز ماهرانه‌ای تنش را در فیلم بالا میبرد. او با خلق فضایی سنگین و پراسترس، ترسی عمیق و ماندگار را در مخاطب برمی‌انگیزد که واکنش‌های احساسی شدیدی را در پی دارد.
بیشتر بخوانید: فیلم‌های ترسناکی که در سال ۲۰۲۵ منتشر می‌شوند
وحشت مطلق
موسیقی متن و فیلمبرداری فیلم، به ایجاد فضای ترسناک آن کمک شایانی می‌کنند. بنجامین والفیش، آهنگساز برجسته، با الهام از موسیقی حماسی و وهم‌انگیز فیلم «۲۰۰۱: A Space Odyssey»، موسیقی متن فیلم را به گونه‌ای ساخته است که دلهره را در جان بیننده می‌اندازد.
این موسیقی، همراه با نورپردازی تاریک و فیلمبرداری وهم‌آور گالو اولیوارس، صحنه را برای کشتاری خونین و بی‌رحمانه آماده می‌کند. «بیگانه: رومولوس» تجربه سینمایی عمیقی را ارائه می‌دهد که به‌خوبی نشان می‌دهد وقتی همه عوامل پشت دوربین با هم همسو باشند، چه شاهکاری خلق می‌شود.
با این حال، برخی از منتقدین ایراداتی به فیلمنامه وارد کرده‌اند. داستان دارای خلأهایی است که از مخاطب می‌خواهد تا برخی جزئیات غیرمنطقی را بپذیرد. یکی از بارزترین مشکلات این است که همه ساکنان کلونی مشتاق ترک آن هستند، اما تنها گروهی از جوانان، آن هم به طور اتفاقی، ایستگاهی فضایی و متروکه با فناوری پیشرفته را کشف می‌کنند. چرا کمپانی عظیم و قدرتمند ویلند-یوتانی از وجود این ایستگاه خبر نداشت؟ انتظار می‌رفت که همه برای رسیدن به آن هجوم بیاورند.
از سوی دیگر، توانایی‌های اندی نیز جای سوال دارد. قدرت و سرعت رباتیک او به طور قابل توجهی تغییر می‌کند. او در یک لحظه برای باز کردن یک در دست و پا می‌زند، اما در لحظه دیگر می‌تواند جسمی بسیار سنگین را بلند کند. اندی مثل یک ابزار چندکاره است که یک لحظه کار می‌کند و در لحظه بعد به طرز غیرقابل توضیحی خراب می‌شود.
با این حال، دیوید جانسون در نقش اندی توانسته است تمام ابعاد این شخصیت را به خوبی به تصویر بکشد. فیلم با هوشمندی به نقش هوش مصنوعی در زندگی انسان می‌پردازد و این سوال را مطرح می‌کند که آیا بقای یک هوش مصنوعی مثل اندی به اندازه بقای شخصیت‌های انسانی اهمیت دارد؟
کیلی اسپینی کنترل را در دست می‌گیرد
اسپینی در نقش‌آفرینی شخصیت‌های جوان و پیچیده، درخشش خاصی دارد. پس از موفقیت در فیلم‌های «Priscilla» و «Civil War»، او بار دیگر نقش یک زن جوان را ایفا می‌کند که تحت تأثیر شرایط وحشتناکی شکل گرفته است.
رین از نظر فیزیکی یا اعتماد به نفس به ریپلی نمادین سیگورنی ویور شباهت ندارد، اما این به هیچ وجه به معنای ضعف یا ناتوانی او نیست. رین، که در حاشیه‌‌های کلونی بزرگ شده، یاد گرفته است که چطور در شرایط سخت زنده بماند. او با هوش و استعداد خود، می‌تواند به سرعت به تغییرات محیطی واکنش نشان دهد و تصمیمات درست بگیرد. او در نهایت به شخصیتی قدرتمند و جسور تبدیل می‌شود که به شیوه‌ای هوشمندانه از ویژگی‌های مرگبار بیگانگان علیه خودشان استفاده می‌کند.
«بیگانه: رومولوس» را می‌توان بهترین فیلم این مجموعه پس از شاهکار جیمز کامرون دانست. اگرچه به سطح «بیگانه‌ها» نمی‌رسد، اما به‌خوبی موفق می‌شود هیجان، آدرنالین و وحشت قابل توجهی را برای تماشاگر به ارمغان بیاورد.
من سورین صیادی هستم و از بچگی تقریباً تمام وقت آزادم را صرف دیدن فیلم و سریال (و گاهاً انیمه) کردم! بیشتر به ژانرهای اکشن، جنایی و هیجان‌انگیز علاقه دارم، اما ژانرهای دیگر را هم دنبال می‌کنم.
خیلی خوشحالم که می‌توانم این لذت بزرگ از زندگی را با دیگران به اشتراک بگذارم و فیلم و سریال‌های مورد علاقه‌ام را به شما معرفی کنم.
